هورمون تأثیر گذار بر احساس درک شیرینی  

بر اساس تحقیقات محققین دانشگاه پزشکی Maryland هورمونی که کمک به تنظیم قند خون می کند ممکن است بر میزان حساسیت شخص به مزۀ شیرین غذاها نیز تأثیر گذار باشد. آنها دریافتند که با ممانعت از توانایی زبان در پاسخ به هورمون گلوکاگون می توان میزان حساسیت سیستم چشایی به شیرینی را کاهش داد.

یافته های این تحقیق در ژورنال (FASEB jun/14,2010)  به چاپ رسیده است.

 پروفسور Munger  می گوید: یافته های جالب این تحقیق می تواند باعث تغییر در میزان مزۀ شیرینی یک غذا توسط کارخانه های مواد غذایی گردد برای مثال با افزودن موادی می توان مزه و طعم متفاوتی ایجاد کرد و از جنبۀ درمانی می توان اشخاص دارای اضافه وزن و یا افراد لاغر را درمان نمود.

گلوکاگون از پانکراس ترشح می شود و عکس انسولین عمل  می کند. زمانیکه انسولین باعث کاهش میزان قند خون می شود این هورمون باعث افزایش قند خون می گردد.

دکتر Munger و همکارانش متوجه شدند که گلوکاگون و رسپتور آن در سلولهای گیرندۀ چشایی تولید می شوند و در تشخیص قندها و مواد شیرین نقش مهمی دارند. دانشمندان همچنین متوجه شدند ممانعت از عملکرد گلوکاگون می تواند به عنوان یک داروی خاص باعث کاهش حساسیت موشها در برابر محلولهای شیرین گردد.

موشها غالباً در تحقیقات به عنوان مدلهایی بجای انسان استفاده می شوند. از آنجائیکه مکانیسم های تنظیم چشایی آنها در هر دو گونه (موش و انسان) مشابه است، احتمالاً حساسیت فرد به مواد شیرین ممکن است با شرایط متابولیکی فرد یا نیازهای تغذیه ای او مرتبط باشد. مطالعۀ قبلی نشان داد که هورمون دیگری که بسیار مشابه با گلوکاگون می باشد نقش مهمی در چشایی دارد اما در تحقیق اخیر مشخص شد که عمل این هورمونها مستقیماً در دهان صورت می گیرد. دکتر Munger می گوید هنگامیکه از عمل گلوکاگون ممانعت می شود موش نسبت به قند حساسیت کمتری نشان می دهد، یعنی ما می توانیم در جهت عکس، حساسیت به مواد شیرین را در افراد افزایش دهیم.  این کار با دستکاری مستقیم گلوکاگون انجام پذیر است. این یافته ها صنایع غذایی را به یافتن روشی برای ایجاد طعم شیرین بدون افزودن قند رهنون می کند. پروفسور Battey مدیر مرکز NIDCD می گوید: با این تحقیق نقش سیستم چشایی در متابولیسم قند، کنترل دیابت و چاقی مشخص گردید.

دکتر Munger  و همکارانش  در حال بررسی چگونگی همکاری گلوکاگون و سایر هورمونها در کنترل حساسیت زبان به مواد شیرین و خوش طعم هستند. آنها می خواهند بدانند چگونه هورمونها بروی مقدار موادی که فرد می خورد، تأثیر می گذارند و آیا اگر فردی کمتر مزۀ شیرینی را حس کند بروی سایز غذاهایی که می خورد تأثیر دارد؟

پروفسور Albert Reece رئیس دانشگاه مریلند می گوید یافته های دکتر  Munger می تواند برای بیمارانی که از دیابت یا سایر اختلالات متابولیکی و چاقی رنج می برند، بسیارمهم باشد.

منبع:                                          www.sciencedaily.com